Whisbear

Lënia e djalit të saj pesëvjeçar Lucas të përdorte iPad në mëngjes dukej si një ide e mrekullueshme në fillim, shkruan Medicine Hat, Alta. Por më vonë ndryshoi gjithçka.

“U bë shumë e vështirë të dilje nga dera, sepse ai ishte nervoz kur duhej të fikte tabletin,” thotë Heinl,mami i Lucas.

Ajo u përpoq t’i jepte Lucas paralajmërime në stilin e numërimit mbrapsht për t’u larguar nga ekrani, por pavarësisht përpjekjeve të saj, “Ai ishte thjesht shumë i fokusuar në iPad,” thotë ajo. Duke mos qenë e gatshme të konkurronte me një ekran për vëmendjen e djalit të saj, Heinl ia hoqi atë.

Heinl nuk është e vetmja që lidh qëndrimin para ekranit me sjelljen problematike tek fëmijët. Një studim nga studiuesit në Universitetin e Albertës, i publikuar në prill, zbuloi se pesëvjeçarët që shpenzonin dy ose më shumë orë në ditë para ekranit, kishin pesë herë më shumë gjasa të raportoheshin nga prindërit e tyre se shfaqnin simptoma të ADHD (Deficit vëmendje dhe crregullim hiperaktiviteti) krahasuar me bashkëmoshatarët që ishin në ekran për 30 minuta ose më pak.

Një studim tjetër, i botuar në revistën Pediatrics në gusht, gjeti një lidhje të ngjashme: studiuesit në Institutin Kërkimor CHEO në Otava zbuluan se fëmijët që përdorin ekranet më shumë se sa rekomandohet (dhe që nuk flenë mjaftueshëm) kishin më shumë gjasa të vepronin në mënyrë impulsive.

Sheri Madigan, një asistent profesor i psikologjisë në Universitetin e Calgary-t dhe kryetarja kërkimore e Kanadasë në Përcaktuesit e Zhvillimit të Fëmijëve ka studiuar gjithashtu kohën para ekranit. Edhe pse puna e saj është e fokusuar kryesisht në atë se si ndikon në zhvillimin e fëmijërisë, jo në sjelljet, ekipi i saj dëgjoi zakonisht nga prindërit se sa e vështirë është t’i largosh fëmijët e tyre nga ekrani pa grindje. Në grupet e Facebook-ut dhe shoqeritë e nënave, prindërit raportojnë zemërime dhe përgjithësisht qëndrime të këqija që lidhen me kohën e fëmijëve të tyre para ekranit. Koha para ekranit madje mund të shkaktojë sjellje agresive.

Lidhja midis ekraneve dhe sjelljes. Natyra emocionuese e kohës para ekranit mund të shkaktojë lirimin e dopaminës, një neurotransmetues që na bën të ndihemi mirë. “Kur loja ndalon, po ashtu edhe çlirimi i dopaminës për disa individë mund të rezultojë në nervozizëm,” shpjegon Tom Warshawski, një pediatër me bazë në Kelowna dhe kryetar i Fondacionit për Obezitetin e Fëmijëve. Koha e kaluar para një ekrani është gjithashtu koha që fëmijët tuaj nuk po e kalojnë duke u angazhuar në aktivitete të tjera, shumë prej të cilave minimizojnë problemet e sjelljes. Për shembull, hulumtimi i Mandhane zbuloi një lidhje midis sasisë së kohës së ekranit dhe gjumit – fëmijët që shikonin më shumë se dy orë TV në ditë kishin 64 për qind më pak gjasa të bënin 10 orët e rekomanduara të gjumit në krahasim me ata që shihnin në ekran për 30 minuta ose më pak. Nuk është sekret se mungesa e gjumit mund të çojë në fëmijë të lodhur dhe të çuditshëm, të cilët kanë më shumë gjasa të shfaqin sjellje të padëshirueshme.

Gjithnjë e më shumë, ekranet nuk janë vetëm diçka për të cilën prindërit duhet të shqetësohen në shtëpi ose kur vizitojnë shtëpinë e një miku – tani ne gjejmë ekrane kudo, nga zyrat e mjekut deri në muze. Dhe është më e lehtë se kurrë t’i dhurosh telefonin tënd një fëmije në mënyrë që të mund ta përfundosh atë vakt në restorant ose shopping.

Çfarë mund të bëjë një prind?

Është e vështirë të dish se si ta menaxhosh kohën para ekranit në shtëpinë tënde, kur edhe organet e ekspertëve nuk mund të bien dakord se cila është sasia e duhur e kohës para ekranit.

Rishikimi i dhjetëra studimeve të kohës para ekranit nga Organizata Botërore e Shëndetësisë bëri që të shpallen në prill udhëzimet për zero orë për fëmijët nën dy vjeç dhe një orë ose më pak për fëmijët dy deri në katër vjeç. Kjo këshillë është e ngjashme me atë të dhënë nga Shoqata Kanadeze e Pediatrisë, me rekomandime maksimumi një orë për fëmijët dy deri në pesë dhe zero orë për ata nën dy vjeç. Ky rekomandim është miratuar nga të gjithë ekspertët me të cilët kemi biseduar.

Warshawski kohët e fundit pa një djalë pesë-vjeçar, zemërimi dhe problemet e zemërimit të të cilit dukej se ishin të lidhura me konsumin e tij të madh të lojërave video dhe YouTube. Përfundimisht, prindërit e tij e ndërprenë internetin në shtëpi, “Nuk kishte ekrane për askënd”, thotë ai. Megjithatë, pati një “përmirësim pothuajse 180 gradë në sjellje”.

Madigan rekomandon që të gjitha familjet të krijojnë një plan mediatik familjar që përcakton kufijtë rreth kohës para ekranit, duke përfshirë se ku dhe kur mund të përdoren. Disa rregulla themelore duhet të përfshijnë mungesën e ekraneve gjatë vakteve ose një orë para gjumit dhe për të shmangur ndezjen e tyre si zhurmë të qëndrueshme në sfond.

Përpara se ekranet të ndizen, diskutoni saktësisht se sa kohë do të qëndrojnë ndezur dhe çfarë përmbajtjeje do të transmetojnë. Nëse është e nevojshme, merrni parasysh vendosjen e një kohëmatësi si një palë “objektive”. Vetëm sigurohuni që nëse fëmija juaj është duke bërë diçka, si për shembull duke luajtur një lojë, që kërkon një periudhë mbylljeje, ju duhet të merrni parasysh pak kohë për këtë.

Pasi të jenë vendosur këta kufij, zbatojini ato, “Konsistenca i ndihmon fëmijët të dinë se çfarë të presin,” thotë Madigan i cili shpjegon se kur, ditë pas dite, e fikni ekranin në kohën e rënë dakord, “Nuk vjen si një surprizë për fëmijën dhe si rezultat mund të shihni më pak shpërthime të sjelljes.

Ju gjithashtu mund ta gjeni veten të mërzitur nga sjellja e fëmijës suaj sepse ai po imiton veprimet dhe fjalët ndaj të cilave ekspozohen në ekran. Një mënyrë për ta zbutur këtë është praktikimi i bashkëshikimit, thotë Warshawski. “Kur i shihni gjërat joreale ose antisociale, nxitni diskutimin për të,” thotë Warshawski. Ai inkurajon prindërit që të vëzhgojnë me kujdes përmbajtjen në mënyrë që të minimizojnë mundësinë që fëmija të konsumojë materiale që nuk përputhen me vlerat tuaja.

Original Source: https://www.todaysparent.com/family/parenting/heres-why-screens-bring-out-the-worst-in-your-kid/